-
1 utkwić
utkwić wzrok w kimś/czymś — to fix one's eyes on sb/sth
* * *pf.-ij1. (= wbić się, utknąć) stick; (np. o pocisku) lodge (in a tree, wall); utkwić w pamięci stick in sb's mind; utkwić w kimś/czymś wzrok fix one's eyes on sb/sth.2. pot. (= zatrzymać się gdzieś na dłużej) get stuck; ojciec utkwił na dobre przy telewizorze father got glued to the TV for good.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > utkwić
См. также в других словарях:
wrazić się — Coś wraziło się komuś w pamięć «coś utkwiło komuś w pamięci»: (...) jak wskazuje na to potworna liczba ofiar, podłożem (...) musiało być jakieś prawdziwie straszliwe zajście, którego echo głęboko wraziło się w pamięć pokoleń. Z. Kosidowski,… … Słownik frazeologiczny
wrażać się — Coś wraziło się komuś w pamięć «coś utkwiło komuś w pamięci»: (...) jak wskazuje na to potworna liczba ofiar, podłożem (...) musiało być jakieś prawdziwie straszliwe zajście, którego echo głęboko wraziło się w pamięć pokoleń. Z. Kosidowski,… … Słownik frazeologiczny
utkwić — dk VIa, utkwię, utkwisz, utkwij, utkwił, utkwiony «wbić się, uwięznąć, utknąć» Nóż utkwił w plecach. Kula utkwiła w ścianie. But utkwił w piachu. Obcas utkwił w szparze podłogi. ◊ Coś utkwiło komuś w pamięci, w głowie «coś pozostało komuś na… … Słownik języka polskiego
wrazić — dk VIa, wrażę, wrazićzisz, wraź, wrazićził, wrażony wrażać ndk I, wrazićam, wrazićasz, wrazićają, wrazićaj, wrazićał, wrazićany 1. przestarz. «siłą umieścić coś w czymś; wetknąć, wepchnąć, wbić» Wrazić koniowi w bok ostrogi. Kto wam wraził kosy!? … Słownik języka polskiego
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego